آشنائي اجمالي با دشت مغان
دشت حاصلخيز مغان با مساحت تقريبي 350 هزار هكتار در غرب درياي خزر و در شمالي‌ترين بخش از كشورمان واقع شده است. رودخانه ارس كه از بخش شمالي آن عبور مي‌كند خط مرزي كشورهاي جمهوري اسلامي ايران و جمهوري آذربايجان را تشكيل مي‌دهد.
...جهت مشاهده موقعیت ماهواره ای منطقه مغان لطفا کلیک کنید...
اين دشت که در 42/39 – 20/39 درجه شمالي و 48-30/47 درجه نصف النهار شرقي واقع شده داراي تابستان‌هاي نسبتاً گرم و مرطوب و زمستان‌هاي معتدل و در پاره‌اي از مقاطع زماني داراي زمستان‌هاي نسبتاً سرد است. ميانگين گرما در دشت 7/20 و ميانگين سرما 2/3 درجه سانتيگراد ميباشد حداكثر درجه حرارت در ماه‌هاي تير و مرداد به ندرت به 40 درجه سانتيگراد رسيده و حداقل آن در آذر ماه و دي ماه معمولاً به 8 درجه سانتيگراد زير صفر ميرسد.
در زمستان سال 1342 حداقل درجه حرارت به 17 درجه سانتيگراد زير صفر و در تابستان 1344 حداكثر دما به 5/42 درجه سانتيگراد نيز رسيده است. ميزان بارندگي در دشت مغان بسيار متغير و از حداقل 79 ميلي‌متر تا حداكثر 523 ميلي‌متر رسيده و متوسط آن در 30 سال گذشته حدود 291 ميلي‌متر گزارش شده است. خاك‌هاي دشت مغان كلاً بر روي سه نوع فيزيوگرافي: تراس رودخانه، دشت و فلات قرار گرقته است.
برحسب فيزيوگرافي فوق و بر اساس مطالعات نيمه تفصيلي آي – سي – آي ( I-C-I ) مشاورين گيد حدود 30 سري خاك با فازهاي مختلف در اين اراضي مشخص گرديده است. بافت خاك در تراس‌هاي رودخانه‌اي نسبتا سبك، در دشت مياني سنگين و در اراضي مرتفع نيمه سنگين و سنگين ميباشد.
از نظر طبقه‌بندي بطور كلي دشت مغان داراي خاك‌هاي قهوه‌اي در اراضي مرتفع ( فلات‌ها)، خاك‌هاي رسوبي جوان در سواحل رودخانه و خاك‌هاي رسوبي قديمي يا قهوه اي جوان در دشت مياني ميباشد.
در مجموع مي‌توان گفت كه خاك‌هاي دشت مغان جهت كاشت كليه محصولات زراعي به استثناي نباتاتي كه بي نهايت به شوري خاك حساس باشند مناسب است. منبع تاًمين آب اين دشت رودخانه ارس ميباشد كه با PH حدود 7/4 و ميزان شوري متوسط براي بيشتر گياهان زراعي قابل استفاده ميباشد.
